χαλκεόμιτος

-ον, Μ

αυτός που έχει χάλκινους μίτους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χαλκεο- (βλ. λ. χαλκ[ο]-) + μίτος (πρβλ. λεπτό-μιτος). Ο τ. πρέπει πιθ. να διορθωθεί σε χαλκεομίτρας].